Plony suchej masy w warstwie powyżej 5 cm - średnie plonowanie użytków zielonych na badanych obiektach przedstawiono na wykresie 1. Badane obiekty różniły się pod względem tej cechy w zależności od lokalizacji. Wyżej plonowały pastwiska położone na glebie mineralnej. Rozkład plonowania w sezonie wegetacyjnym jest nierównomierny co sprawia, że podaż paszy na pastwisku zmienienia się w ciągu sezonu i jest najwyższa w okresie maja i czerwca. Konsekwencją tego zjawiska jest potrzeba właściwego jej zagospodarowania w ramach prowadzonej gospodarki pastwiskowej. Okresowy nadmiar paszy w tym okresie musi zostać wykoszony i wykorzystany z przeznaczeniem na siano, skarmianą w oborze zielonkę lub sianokiszonkę.

Przeprowadzone badania pozwoliły opracować model plonowania użytków zielonych w sezonie wegetacyjnym określając wielkość i  tempo przyrastania roślinności w poszczególnych okresach.

Zmienna jest również masa przyziemnej warstwy runi w sezonie wegetacyjnym, Warstwa ta nie jest wykorzystywana przez zwierzęta lub zbierana w trakcie koszenia ale stanowi rezerwuar pędów i powierzchni asymilacyjnej gdy pastwisko spasiemy lub skosimy. Pozostawienie odpowiedniej ilości przyziemnej żywej biomasy będzie decydować o trwałości pastwiska i tempie odrastania runi po wypasie.  Zmienność ilości biomasy w warstwie przyziemnej w trakcie wegetacji przedstawiono na wykresie 2.

Określone w ten sposób zagęszczenie pędów w dolnej warstwie runi wpływa na wartość wskaźników wegetacyjnych, które odzwierciedlają aktualną ilość biomasy na pastwisku i jest pomocne w interpretacji wyników badań spektralnych.